Dag 3 donderdag 9 april

Zoals alle goede dingen in het leven mag je ze nooit als vanzelfsprekend beschouwen, maar het weer blijft gewoon goed. En dat is een understatement. 

Alweer vroeg op pad: via paars, rood en en de trein S8 naar Colonia Guëll, het dorp dat Eusebio Guëll  op het platteland liet bouwen, samen met een fabriek,om de arbeiders te onttrekken aan de sociale wantoestanden in de grootstad en er uiteraard ook sociale controle op uit te oefenen. Het dorp is een driehoek rond school, fabriek en kerk. Voor de zesde keer op rij bracht Ramon op uiterst boeiende wijze het verhaal van de Colonia en de crypte die Gaudi er bouwde. Hij doet dat in een Nederlands met een zeer communicatieve kracht. Zwaartelkracht verdient opgenomen te worden in onze lexicologie. Hij kwam zoals steeds beslagen op het ijs en doorspekte zijn betoog met voorbeelden als de Watermolenbeek en de Witte Molen in Sint-Niklaas. Ramon is een vast ankerpunt in ons Barcelonaverhaal.

Arenas is een winkelcentrum met een aparte voorgeschiedenis. De ronde arena waar vroeger de stieren werden gedood is omgebouwd tot winkelcentrum, multiplexcinema en op het dak is een gesloten kring eetgelegenheden met panoramisch uitzicht. We hielden er een tussenstop.

Park Güell is sinds twee jaar betalend maar dat heeft het voordeel dat er meer plaats op de zalige golvende bank van trencadis, kapotte stukjes tegel met engelengeduld in elkaar gepast door Gaudi's assistent Jujol. Ergonomisch onverbeterlijk. Iemand was een beetje ontgoocheld dat Park Guëll geen safaripark was, maar dat was snel over.

La Fonda is al jaren terecht een vaste afspraak om er te eten in een zeer aangenaam kader. We kozen voor het drie gangenmenu. De paella is er uitstekend. Hopelijk krijgen we de volgende keer nu korting.

Het 'restaurantgebeuren' was een avondvullende activiteit en na vijftien uur van huis geweest te zijn, kwamen we moe maar tevreden in Pep Ventura aan.

Pep Ventura is overigens een componist van sardanasdansen. Met deze kennis konden we gerust ons bed opzoeken.